Δωρεάν Ομιλία στη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης:

Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου στις 18:00 στη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί δωρεάν ομιλία με θέμα 
"Άγχος και Φόβος: Πώς να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας". 
Επιστημονικοί Υπεύθυνοι: οι ψυχοθεραπεύτριες-συμβουλευτικές ψυχολόγοι Κα Κατερίνα Μύρβαλη και Κα Λία Μητσέα.  

Πληροφορίες: 
Facebook **group*: psixologiko ergastiri   
ιστοσελίδα : www.psychotherapylab.com 
*Τηλ*: 
Λία Μητσέα: 6938244811, 2313-023313
Κατερίνα Μύρβαλη: 6907299491, 2392-020255



Εγώ πότε θα γίνω...γιαγιά;


Εγώ πότε θα γίνω γιαγιά; Πότε θα δω ένα εγγονάκι; 

Η ελληνική οικογένεια (πάντα σε γενικές γραμμές) έχει πολύ ιδιαίτερα χαρίσματα που ενισχύουν το δέσιμο ανάμεσα στις γενιές, την ισχυρή παρουσία των μελών της οικογένειας, τη βοήθεια και τη συμπαράσταση και την ανακουφιστική αίσθηση ότι κάποιος δεν είναι μόνος και έχει ένα μόνιμο στήριγμα στο πρόσωπο της οικογένειάς του. Μαζί με όλα της τα χαρίσματα, η ελληνική οικογένεια μπορεί να γίνει πιεστική και παρεμβατική, να μην έχει σαφή όρια και ενδεχομένως κάποιες φορές να εισβάλλει στην ιδιωτικότητα του ζευγαριού. Η ανυπομονησία, ο ενθουσιασμός και η λαχτάρα για μία νέα προσθήκη στο σύνολο της οικογένειας συχνά μεταφράζεται σε πίεση και άγχος είτε για τα ζευγάρια που "έχουν τακτοποιηθεί" κατά τα άλλα, είτε για τους ανθρώπους που ακόμα δεν έχουν βρει το ταίρι τους. Και πάλι, η συζήτηση αφορά περισσότερο τις κυρίες. Λίγο το γυναικείο βιολογικό ρολόι που θέτει σαφώς περισσότερους περιορισμούς σε σύγκριση με το ανδρικό, λίγο η βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις για τους ρόλους που ολοκληρώνουν μία γυναίκα, λίγο η σχέση μητέρας-κόρης που είναι πιο ελεύθερη και πιο επιτρεπτική και ιδού το αποτέλεσμα: γυναίκες που επεξεργάζονται μία τεράστιας σημασίας απόφαση για τον εαυτό τους, το μέλλον τους και την ταυτότητά τους βρίσκονται να συνυπολογίζουν έναν απίθανο - και όμως πολύ πραγματικό - παράγοντα: την πίεση του περιβάλλοντος. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας και το άγχος τους ενισχύεται από τις προσδοκίες του περιβάλλοντός τους. 
Κυρίες μου, εάν πλησιάζετε ή έχετε περάσει τα τριάντα, οι πιθανότητες είναι ότι γύρω σας οι άνθρωποι κάνουν παιδιά. Οι παλιές συμμαθήτριες, η κόρη της τάδε φίλης της μαμάς σας, η εξαδέλφη σας, η κόρη της γειτόνισσας και τα λοιπά. Εάν έχετε μία "συνηθισμένη" οικογένεια, οι πιθανότητες είναι επίσης ότι αργά ή γρήγορα κάποιος θα σας κοιτάξει με λαχτάρα ή επικριτικά και θα ρωτήσει "είδες; εγώ πότε θα δω ένα εγγόνι;". Πολλές γυναίκες - και πολλά ζευγάρια - καλοδέχονται αυτή την προσμονή. Άλλοι όμως αισθάνονται άβολα και αμήχανα, είτε γιατί δεν έχουν απάντηση σε αυτή την ερώτηση, είτε γιατί έχουν ήδη αρκετά προβλήματα. 
Το τελευταίο που σας χρειάζεται είναι να προσθέσετε λίγο ακόμα άγχος από τις προσδοκίες των γονιών και των γύρω σας. Τι να κάνετε; Χαλιναγωγείστε τους πιο κοντινούς σας, στην ανάγκη εξηγώντας ρητά ότι δε θέλετε καθόλου να κάνετε αυτή τη συζήτηση, ότι δεν είναι αστείο ούτε χαριτωμένο και δε βοηθάει καθόλου να σας πιέζουν ή να σας "στριμώχνουν". Είναι προτιμότερο να είστε μία φορά σαφής παρά να κάνετε την ίδια κουβέντα ξανά και ξανά με συγκατάβαση. Όσον αφορά τους υπόλοιπους (τις φίλες της μαμάς, τη νονά, τη συνάδελφο στο γραφείο και τους τυχαίους ανθρώπους που σας ρωτούν αθώα: "κανένα παιδάκι;") χαμογελάστε με χάρη και πείτε κάτι σαν "ε, όλα στην ώρα τους" ή "όλα θα γίνουν μην ανησυχείς". Θα έχετε πολύ καλύτερα αποτελέσματα χωρίς να χρειαστεί να γίνετε αμυντική ή απολογητική. Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές έχουμε την τάση να απαντάμε κάθετα αρνητικά σε τέτοιες ερωτήσεις προκειμένου να απομακρύνουμε τις προσδοκίες των ανθρώπων (ίσως και τις δικές μας). Με λίγα λόγια, προσπαθήστε να γειώσετε την ανάγκη να καλυφτείτε πίσω από την απάντησή σας: δεν έχετε τίποτε να καλύψετε! Όσο πιο κοντά μένετε στην αλήθεια και στο πραγματικό σας συναίσθημα τόσο το καλύτερο για σας. 

Συναισθηματικός εκβιασμός: χαρακτηριστικά που συνδέονται με τη θυματοποίηση.

Το θέμα του συναισθηματικού εκβιασμού (διαβάστε και το σχετικό άρθρο εδώ) στις ανθρώπινες σχέσεις παρουσιάζει μία πολύ ενδιαφέρουσα δυναμική. Αφενός, σε αντίθεση με άλλες μορφές κακοποίησης δεν αφήνει ορατά σημάδια. Αφετέρου, οι άνθρωποι που βιώνουν αυτού του τύπου τις σχέσεις συχνά δυσκολεύονται να κατανοήσουν την πραγματική διάσταση του προβλήματος, κυρίως εξαιτίας της "ομίχλης" που δημιουργείται ανάμεσα στο θύμα και το θύτη. Με λίγα λόγια, πολλοί άνθρωποι υφίστανται συναισθηματικό εκβιασμό σε μία ή περισσότερες σχέσεις τους χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Φυσικά η δυσφορία, η ψυχολογική πίεση, η αίσθηση ανεπάρκειας και η αυτοαμφισβήτηση υπάρχουν. Αυτό που λείπει είναι η σωστή "ανάγνωση" της προβληματικής σχέσης και του τρόπου που οι δύο εμπλεκόμενοι, θύτης και θύμα, συμβάλλουν στην οικοδόμηση και την ενίσχυση του φαύλου κύκλου του εκβιασμού. Συχνά είναι πολύ δύσκολο να δούμε ξεκάθαρα τη δική μας συμβολή σε οποιαδήποτε κατάσταση η οποία μας βλάπτει. Φαίνεται πολύ σκληρό να υποδεικνύουμε σε ένα θύμα κακοποίησης οποιασδήποτε μορφής την προσωπική ευθύνη που φέρει. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι στην ευθύνη ενυπάρχει η δύναμη καθώς το μόνο που μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας και η δική μας συμπεριφορά και προκειμένου να κάνουμε οποιαδήποτε αλλαγή χρειάζεται πρώτα να κατανοήσουμε τι κάνουμε λάθος. 
Γιατί κάποιοι από εμάς είναι πιο ευάλωτοι στο συναισθηματικό εκβιασμό και ενδίδουν πιο εύκολα ή πιο συχνά στις ψυχικές πιέσεις των "εκβιαστών"; Σύμφωνα με μετααναλύσεις ερευνητικών δεδομένων υπάρχουν ατομικά χαρακτηριστικά που συνδέονται με τη θυματοποίηση και δημιουργούν ευκολότερους στόχους. Οι άνθρωποι που υποκύπτουν στο συναισθηματικό εκβιασμό:  

- είναι συχνά άνθρωποι που φοβούνται και αποστρέφονται τις συγκρούσεις και τις διαφωνίες και είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν προκειμένου να διατηρήσουν την ηρεμία στις σχέσεις τους και να μην έρθουν σε αντιπαράθεση. 
- είναι συχνά άνθρωποι με υψηλή κατανόηση και συμπόνοια για τους άλλους με αποτέλεσμα συχνά να παρασύρονται από τα ίδια τους τα συναισθήματα. Συναισθάνονται με μεγάλη ευαισθησία τις ανάγκες των άλλων γεγονός που δημιουργεί μία περαιτέρω αίσθηση ευθύνης. 
- έχουν την τάση να αναλαμβάνουν την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στο περιβάλλον τους συχνά πέρα από τα ρεαλιστικά όρια, με αποτέλεσμα να συσσωρεύουν ενοχή και να εντείνεται η ανάγκη τους να επανορθώσουν με κάθε τρόπο. 
- αναζητούν με μεγάλη ένταση την έγκριση και την αγάπη των ανθρώπων. Φυσικά, αυτή η αναζήτηση είναι σημαντική για όλους μας και παραμένει μία πολύ ανθρώπινη ανάγκη. Αρκεί να μπορούμε να οριοθετήσουμε το χώρο μέσα στον οποίο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κινηθεί. 
- αμφισβητούν ή δεν έχουν ξεκάθαρη εικόνα για την αξία τους, τα ταλέντα και τα χαρίσματά τους με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλή ή ευμετάβλητη αυτοεικόνα και να είναι διατεθειμένοι να "δώσουν" όλο και περισσότερα. Κάθε υποχώρηση αποτελεί μία ακόμα ήττα που πλήττει περαιτέρω την αυτοεκτίμηση του θύματος και την πίστη στον εαυτό του και την ικανότητα του να αντισταθεί. 
Τίποτα από τα παραπάνω δεν προεξοφλεί απαραίτητα κακής ποιότητας σχέσεις ή σχέσεις συναισθηματικής κακοποίησης. Είναι όμως περιοχές που οφείλουμε να εξερευνήσουμε αν αισθανόμαστε ότι κάποιος άνθρωπος στη ζωή μας παρεισφρέει στον ατομικό μας χώρο με τρόπο που μοιάζει ανεξήγητος, ανεξέλεγκτος και μας οδηγεί σε συναισθήματα διαρκούς υποχρέωσης, ενοχής και φόβου. 








Μισώ τη δουλειά μου.

Μισώ τη δουλειά μου. Μία δήλωση που οι όλοι την έχουμε ακούσει και οι περισσότεροι την έχουμε  κάνει σε φίλους, συγγενείς ή μόνοι μας στον εαυτό μας. Για πολλούς ανθρώπους το δικαίωμα σε μία δουλειά που μας ενθουσιάζει και μας ολοκληρώνει είναι -τουλάχιστον αυτή τη στιγμή- κάτι πολύ μακρινό και οπωσδήποτε ανεδαφικό. Ο πιο κοινός λόγος που μας κρατά σε μία "μισητή" δουλειά είναι ο απαραίτητος μισθός: όσο μικρός ή άδικος και αν είναι, συνήθως είναι τόσο απαραίτητος που το να μείνουμε χωρίς δουλειά μέχρι να βρούμε "αυτό που πραγματικά μας ταιριάζει" αποτελεί, απλά, ουτοπία. Ταυτόχρονα, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως είναι η ανεργία, το ελλιπές μας βιογραφικό, η έλλειψη γνωριμιών που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν, η απουσία αυτοπεποίθησης ή αποφασιστικότητας, το γεγονός ότι έχουμε βουλιάξει ή βολευτεί σε μία δουλειά που είναι εύκολη, οικεία και σίγουρη. Όπως σε κάθε κατάσταση που δεν δείχνει να αλλάζει, ή τουλάχιστον να αλλάζει όσο άμεσα θα θέλαμε, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να αλλάξουμε το φακό με τον οποίο την κοιτάζουμε. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε. 

- Δια της ατόπου: τί δεν μισώ στη δουλειά μου; είναι -σχεδόν- σίγουρο, ότι αν ψάξετε, θα βρείτε. Πέρα από τον απαραίτητο μισθό, αναζητήστε στοιχεία που δεν είναι και τόσο δυσάρεστα ή ίσως και ευχάριστα. Μπορεί να είναι η πρωινή διαδρομή προς τη δουλειά το πρωί, ένας συνάδελφος που κάνει καλή παρέα ή ένα συγκεκριμένο -έστω και μικρό- κομμάτι των υποχρεώσεων σας. 
- Βάλτε στόχους. Γίνεται ακόμα και στην πιο βαρετή δουλειά. Μπορεί να είναι ημερήσιοι (μέχρι το τέλος της ημέρας, θα...) ή λίγο πιο μακροπρόθεσμοι. Ακόμα και αν η δουλειά σας δεν σας δίνει αρκετά κίνητρα, τίποτα δε σας εμποδίζει να το κάνετε μόνοι σας. 
- Μάθετε καινούρια πράγματα. Ακόμα και αν δεν είναι μέσα στις δικές σας υποχρεώσεις, παρακολουθήστε τη δουλειά ενός συναδέλφου ή του προϊσταμένου σας, ενημερωθείτε και μελετήστε. Η μάθηση ανανεώνει τις διαδικασίες και δίνει ένα καινούριο ενδιαφέρον και εκτός αυτού, ποτέ δεν ξέρετε πού και πότε μπορεί να σας χρειαστεί. 
- Γνωρίστε ανθρώπους. Το καλύτερο εργαλείο για μία νέα δουλειά είναι οι νέες γνωριμίες. Ανοίξτε συζήτηση και αρπάξτε την ευκαιρία να γνωρίσετε καινούριους ανθρώπους. Η αυξημένη κοινωνικότητα όχι μόνο θα σας τονίσει το ηθικό αλλά θα σας δώσει και πολλές καινούριες δυνατότητες. 
- Κάντε τη δουλειά σας "καλά". Μία απεχθής εργασία γίνεται ακόμα πιο αρνητική όταν την αντιμετωπίζουμε με αδιαφορία και απάθεια, αν και εκ πρώτης όψεως αυτό δεν γίνεται κατανοητό. Το να είμαστε μέτριοι ή κακοί στη δουλειά μας, αντανακλά ευρύτερα στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. 
- Σκεφτείτε ξανά τί κερδίζετε παραμένοντας σε αυτή τη θέση. Αυτό περιλαμβάνει τις προσωπικές σας απολαβές, τους ανθρώπους που επηρεάζονται θετική ή αρνητικά από την επιλογή σας, τους πρακτικούς και ψυχολογικούς λόγους που σας κρατούν εκεί. 
- Ξανασυστηθείτε στους συναδέλφους σας. Αν εσείς αισθάνεστε άσχημα μέσα στο εργασιακό σας περιβάλλον, ενδέχεται να υπάρχουν και άλλοι μέσα στο χώρο που αισθάνονται το ίδιο. Έχετε όντως εκτιμήσει τις σχέσεις σας με τους συναδέλφους σας σωστά; Υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε ίσως να κάνει τη μέρα σας στη δουλειά πιο ευχάριστη; 
- Επωφεληθείτε από το διάλειμμά σας. Κάντε χώρο μέσα στη μέρα για ένα μικρό (ή μεγαλύτερο διάλειμμα) και εκμεταλλευτείτε το στο έπακρο για αποσυμπίεση.  Μπορεί να θέλετε να "χαζέψετε" στο διαδίκτυο ή να κάνετε ένα ευχάριστο τηλέφωνο ή μία βόλτα εκτός γραφείου. 
- Συγκεντρωθείτε στη ζωή σας εκτός δουλειάς. Μία δυσάρεστη δουλειά τείνει να απασχολεί ολόκληρο το χρόνο μας: τις ώρες της δουλειάς, νιώθουμε παγιδευμένοι και στη συνέχεια καταναλώνουμε ένα μεγάλο κομμάτι του χρόνου εκτός δουλειάς δυστυχείς που πρέπει να ξαναπαρουσιαστούμε στο γραφείο την επόμενη το πρωί. Αν η δουλειά σας δεν σας ικανοποιεί, ένας λόγος παραπάνω φεύγοντας να έχετε μία όσο το δυνατόν πιο πλήρη και ευχάριστη καθημερινότητα. 
- Οργανώστε την απόδραση σας. Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστεί η κατάσταση είναι διατηρώντας την επίγνωση ότι "δεν θα είναι πάντα έτσι". Αν δεν μπορείτε να τα παρατήσετε, πράγμα που ισχύει για τους περισσότερους εργαζόμενους, αρχίστε σιγά σιγά να χτίζετε τη δυνατότητα απόδρασης. Μιλήστε σε φίλους, γνωστούς και συγγενείς. Προσθέστε στο βιογραφικό σας. Παρακολουθήστε σεμινάρια ή ημερίδες: παρέχουν όχι μόνο γνώσεις αλλά και πρόσβαση σε ανθρώπους. Ακόμα και αν δεν αποδώσει καρπούς, θα σας κάνει να αισθανθείτε πιο ενεργοί και λιγότερο "παγιδευμένοι". 

Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν έχουν ως στόχο να αγνοήσουμε την πραγματικότητα και να συνθηκολογήσουμε με μία δουλειά που μας βασανίζει. Το αντίθετο! Ο στόχος είναι να κάνουμε την καθημερινότητα όσο το δυνατόν καλύτερη, χωρίς να αφήνουμε τη δουλειά να "δηλητηριάζει" και τους άλλους τομείς της ζωής μας και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε σταδιακά τις προϋποθέσεις, πρακτικές, κοινωνικές και ψυχολογικές, που θα μας οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο. Ή τουλάχιστον, κάτι διαφορετικό... 

Δελτίο Τύπου: Συναντήσεις Ψυχολογίας




Κατέφθασε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας το παρακάτω δελτίο τύπου για τέσσερις συναντήσεις
ψυχολογικού περιεχομένου με πολύ ενδιαφέροντα θέματα!  




«Μια ψυχολογική ματιά στην κρίση ...και όχι μόνο» - 4 συναντήσεις με τον Γιώργο Κίσσα

Η κρίση, κοινωνική και οικονομική, κυριαρχεί την τελευταία τετραετία στην καθημερινότητά μας και φαίνεται πως θα αργήσει να φύγει... Μέχρι τότε η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η απαισιοδοξία και το άγχος θα μεγεθύνουν και θα αποκαλύπτουν πιο γρήγορα τα προβλήματα στο σπίτι, την εργασία, τη γειτονιά, τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η Excess οργανώνει τον πρώτο κύκλο Συναντήσεων Ψυχολογίας με τον Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπευτή Γιώργο Κίσσα. Τέσσερις ζεστές ανθρώπινες ευκαιρίες ενημέρωσης και διαλόγου, για να δούμε τη ζωή μας με μια άλλη ματιά, με μια άλλη λογική.

Οι Συναντήσεις Ψυχολογίας γίνονται Σάββατο, από τις 11.30 πμ έως τη 1.00 μμ, στην αίθουσα της Excess στην Αθήνα, Κολοκοτρώνη 47, 3ος όροφος, μόλις 5  από το σταθμό «Μοναστηράκι».

Αναλυτικά, το πρόγραμμα του πρώτου κύκλου:

Σάββατο 30 Μαρτίου  «Κατάθλιψη»
Σάββατο   6 Απριλίου «Βία και επιθετικότητα»
Σάββατο 20 Απριλίου «Ο σύγχρονος άντρας σε κρίση»
Σάββατο 27 Απριλίου «Γονείς και παιδιά στην εφηβεία»

Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στο 210 3233515 και στο excess@acci.gr μέχρι την Παρασκευή 22 Μαρτίου.

Οι θέσεις είναι περιορισμένες και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Το συνολικό κόστος των τεσσάρων συναντήσεων είναι 40 ευρώ και η καταβολή τους κατοχυρώνει τη θέση κάθε ενδιαφερομένου.

Εγκυμοσύνη και Ψυχολογία: τα πρώτα συναισθήματα

Η περίοδος της εγκυμοσύνης χαρακτηρίζεται συχνά ως η "ομορφότερη περίοδος" στη ζωή της γυναίκας και ενίοτε και του ζευγαριού. Από κάθε κατεύθυνση, η σύγχρονη γυναίκα λαμβάνει πολύ συγκεκριμένα ερεθίσματα: χαρούμενες, όμορφες και φυσικά αδύνατες μέλλουσες μαμάδες αγκαλιάζουν την κοιλιά τους με τρυφερότητα και χαρά. Μία γυναίκα χοροπηδάει κρατώντας ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Ένα πολύ νεαρό ζευγάρι πλέει σε πελάγη ευτυχίας με την είδηση του μωρού. Στις ταινίες και τα περιοδικά, είναι ίσως πάντα έτσι. Είναι όμως πάντα έτσι για τις γυναίκες που μόλις έμαθαν ότι περιμένουν παιδί; 
Η απάντηση είναι πως, όπως για κάθε συνθήκη της ζωής έτσι και για την εγκυμοσύνη, δεν υπάρχει συναισθηματικός νόμος που ορίζει πώς πρέπει να αισθάνεται μία γυναίκα που μόλις έμαθε ότι περιμένει ένα μωρό. Παρόλα αυτά, κάθε γυναίκα έχει μία ξεκάθαρη εικόνα του τί αναμένεται από εκείνη, πώς περιμένουν οι άλλοι (σημαντικοί και μη) να αντιδράσει και να αισθανθεί στο νέο της εγκυμοσύνης. Δυστυχώς, αυτές οι άρρητες κοινωνικές προσδοκίες δημιουργούν πολύ μεγάλη πίεση σε πολλές γυναίκες. Μία έγκυος που αισθάνεται τρομαγμένη, αμφιθυμική, απαισιόδοξη ή θλιμμένη για οποιοδήποτε λόγο ενδέχεται να παγιδευτεί μέσα στο στερεότυπο της χαρούμενης μαμάς και να πιστέψει ότι τα συναισθήματά της δεν είναι "φυσιολογικά" ή ότι τέτοιου τύπου συναισθήματα αποτελούν ένδειξη ότι δε θα γίνει καλή μητέρα. Το αποτέλεσμα; Περισσότερο άγχος, περισσότερος φόβος, αίσθημα ντροπής, ανασφάλεια και ενοχές. Ένας φαύλος κύκλος, καθώς οι γυναίκες συχνά επιλέγουν να κρύψουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και να συμμορφωθούν με αυτό που όλοι περιμένουν απ αυτές μπαίνοντας έτσι σε μία αρκετά μοναχική πορεία που δεν τις βοηθάει να επεξεργαστούν όλη αυτή την αναπάντεχη συναισθηματική πληροφορία.
Το κλειδί βρίσκεται στην κατανόηση. 
Μία γυναίκα που μόλις μαθαίνει ότι θα γίνει μητέρα, είτε είναι προετοιμασμένη είτε το νέο είναι απρόσμενο, έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα πολλές και σημαντικές προκλήσεις. Μην ξεχνάτε ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό χρόνο προσαρμογής στα νέα δεδομένα της ζωής του. Αντιμέτωποι με σημαντικές αλλαγές (μπορείτε να σκεφτείτε κάποια μεγαλύτερη αλλαγή από τον ερχομό ενός παιδιού;) πολλοί άνθρωποι αντιδρούν μουδιασμένα ή αρνητικά. Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας εδώ είναι οι πανταχού παρούσες απόψεις, γνώμες και πληροφορίες για το πόσο δύσκολο ή εύκολο έργο είναι μία εγκυμοσύνη καθώς ξαφνικά όλοι γνωρίζουν καλύτερα και συμβουλεύουν την έγκυο για καθετί. Αυτό σε πολλές γυναίκες εντείνει το φόβο ότι "δε θα τα βγάλουν πέρα", ότι δε γνωρίζουν αρκετά και ότι θα τα κάνουν "θάλασσα". 
Σε πολλές γυναίκες λειτουργεί καταλυτικά ο φόβος του τοκετού ήδη από τις πρώτες μέρες της εγκυμοσύνης, κάποιες φορές τόσο έντονα που "δηλητηριάζεται" όλη η εμπειρία των πρώτων ημερών ή και εβδομάδων. Αφήστε όμως στο σώμα σας το χρόνο να προσαρμοστεί: τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης θα αισθάνεστε πολύ διαφορετικά απέναντι στο γεγονός του τοκετού. Ενημερωθείτε, συζητήστε εναλλακτικές με το γιατρό σας και κυρίως, μείνετε μακριά από τρομακτικές περιγραφές που οι απανταχού μαμάδες είναι έτοιμες να σας προσφέρουν... 
Το γυναικείο σώμα και η σεξουαλικότητα παίζουν κεντρικό ρόλο στις αναπαραστάσεις της εγκυμοσύνης. Για κάποιες γυναίκες το θαύμα που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του σώματος είναι αρκετό για να επισκιάσει τα υπόλοιπα. Για κάποιες άλλες όμως, οι μελλοντικές αλλαγές στο σώμα είναι πηγή μεγάλης ανασφάλειας και προβληματισμού, συνήθως σε συνδυασμό με το αν θα συνεχίσουν να είναι επιθυμητές από το σύντροφό τους και αν το σώμα τους θα επανέλθει μετά τον τοκετό. Τέτοιες σκέψεις καταδικάζονται συνήθως ως εγωιστικές, όμως είναι στ' αλήθεια έτσι; Πολλές φορές αντανακλούν απλώς την ψυχοσύνθεση της σύγχρονης μητέρας που ξέρει ότι πρέπει να συνδυάσει πολλούς ρόλους μαζί με τη μητρότητα.
Για κάποιες γυναίκες η ιδέα της μητρότητας είναι αυτονόητη και έρχεται με απόλυτη φυσικότητα και αυθόρμητα. Όχι όμως για όλες! Είναι πολλές οι γυναίκες που ανησυχούν τρομερά για το αν θα γίνουν καλές μαμάδες, αν θα μεγαλώσουν το παιδί τους σωστά και αν θα του προσφέρουν όλα όσα έχει ανάγκη. Αυτή η ανασφάλεια δεν υποδεικνύει μία μητέρα που δεν είναι ικανή. Αντίθετα, υποδεικνύει μία μέλλουσα μητέρα που έχει επίγνωση της ευθύνης απέναντι στο παιδί της. Φυσικά, τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος οδηγός από τη μητρική αγάπη και το ένστικτο προστασίας που αναπτύσσεται στη μητέρα. Για τα υπόλοιπα, ζούμε στην εποχή της πληροφορίας: υπάρχει πολύ σημαντική βιβλιογραφία αλλά και ειδικοί που μπορείτε να συμβουλευτείτε. 
Δεν πρέπει εδώ να ξεχάσουμε ένα φορτίο που κάθε έγκυος γυναίκα φέρει: τη σχέση και την εμπειρία από τη δική της μητέρα και πώς αυτή έχει εξελιχθεί. Τα ελλείμματα στη σχέση με τη μητέρα μπορεί να ενεργοποιηθούν μπροστά στο γεγονός της εγκυμοσύνης προσθέτοντας έναν ακόμα στρεσογόνο παράγοντα. 
Τέλος, μην ξεχνάμε τις ορμόνες. Το γυναικείο σώμα στην περίοδο της εγκυμοσύνης αλλά και της λοχείας είναι ένα "καζάνι" όπου οι ορμόνες οργιάζουν, επηρεάζοντας τη διάθεση και κατά συνέπεια τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Μην αγνοείτε ποτέ το βιολογικό παράγοντα στις ψυχικές μεταβολές. 

Αν πρόσφατα ανακαλύψατε ότι είστε έγκυος ή αν βρίσκεστε στο περιβάλλον μίας γυναίκας σε ενδιαφέρουσα ανοίξτε τη συζήτηση! Δώστε στη μέλλουσα μαμά την ευκαιρία να εκφραστεί και να επεξεργαστεί τα συναισθήματά της, όχι μόνο τα θετικά αλλά και τα αρνητικά. Καθησυχάστε τους φόβους, τις ανασφάλειες και ενθαρρύνετε την να μιλήσει για όσα την απασχολούν. Εκμεταλλευτείτε τη δυνατότητα που υπάρχει να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό που θα βοηθήσει τη μέλλουσα μαμά να βάλει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της σε τάξη, ιδίως αν οι αντιδράσεις της είναι πάρα πολύ έντονες. 
Και όλα θα πάνε καλά... 


Έφηβοι και γονείς: είναι σωστό να υπογράφουμε συμβόλαιο με τα παιδιά μας;

Τελευταία, και με αφορμή τους χειρισμούς της Janell Burley Hofmann για το καινούριο κινητό τηλέφωνο του 13χρονου γιου της, γίνεται πολύς λόγος για τα "συμβόλαια συμπεριφοράς" και τη λειτουργία τους μέσα στο σπίτι. Πολύ γονείς αισθάνονται άβολα με την ιδέα σκεπτόμενοι ότι η σχέση τους με το παιδί είναι πολύ προσωπική και ιδιαίτερα πολύπλοκη για να χωρέσει μέσα σε ένα συμβόλαιο. Και, φυσικά, έχουν απόλυτο δίκιο. Το "συμβόλαιο συμπεριφοράς", όπως λέγεται, δεν μπορεί, ούτε θα πρέπει να υποκαταστήσει ή να αλλάξει με κανένα τρόπο τα δυναμικά μέσα στο σπίτι. Αντίθετα, το συμβόλαιο έρχεται να συμπληρώσει μία γερή και ουσιαστική σχέση ανάμεσα στους γονείς και το παιδί και έχει τη βάση του στη θεμελιώδη επίγνωση ότι και οι δύο πλευρές αναγνωρίζουν τις συγκρούσεις τους και επιχειρούν έναν συμφιλιωτικό χειρισμό. 
Η συζήτηση με τους εφήβους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, περιστρέφεται πάντοτε γύρω από την αυτονομία, την ισότητα, τα δικαιώματα και τα προνόμια. Πολλή από την οικογενειακή τριβή προκύπτει από την ανάγκη του παιδιού να γίνει δεκτό σαν ισότιμος ενήλικας και την ταυτόχρονη αδυναμία του να διαχειριστεί το βάρος των ευθυνών που απορρέουν, αλλά και την προσέγγιση των γονιών που δυσκολεύονται να δουν τον αναπτυσσόμενο ενήλικα μέσα στο παιδί τους και ταυτόχρονα παρόλο που είναι κύριοι της εξουσίας στο σπίτι, δυσκολεύονται να την επιβάλλουν χωρίς να "ακρωτηριάσουν" τις προσπάθειες του εφήβου για αυτονομία. Τα συμβόλαια συμπεριφοράς, αν τα χειριστούμε έξυπνα και σωστά, έρχονται να διευκολύνουν αυτή την κατάσταση καθώς: 
- δίνουν στον έφηβο τη δυνατότητα να λειτουργήσει υπεύθυνα, να αναλάβει συγκεκριμένες ευθύνες και να αποδεχτεί εκ των προτέρων τις συνέπειες που απορρέουν, θετικές και αρνητικές. 
- δίνουν στον έφηβο την ευκαιρία να διαπραγματευτεί πάνω σε συγκεκριμένα θέματα προτείνοντας εναλλακτικές που θεωρεί δίκαιες ή με άλλα λόγια να διαλέξει ο ίδιος την "ποινή" αν δε σεβαστεί τους όρους της συμφωνίας (φυσικά προτού υπογραφεί η συμφωνία).
- δίνουν στους γονείς ένα συγκεκριμένο και κατανοητό τρόπο να ιεραρχήσουν τις προσδοκίες  και τους όρους τους και κυρίως να τηρήσουν με συνέπεια και σταθερότητα τα όσα έχουν συμφωνήσει με το παιδί. 
- μπορούν να γίνουν αντιληπτά σαν κάποιου τύπου "παιχνίδι" μέσα στην οικογένεια, αποκλιμακώνοντας την ένταση που προκύπτει συνήθως όταν ο έφηβος δεν τηρεί τις δεσμεύσεις του. 
- δημιουργούν μία πολύ καλή και στην πράξη κατανόηση των προνομίων, τα οποία τόσο πολύ απασχολούν τους εφήβους και που πολλές φορές οι γονείς δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν: είτε παραχωρούν πολλά και χωρίς λόγο, είτε "χάνουν" τη σωστή στιγμή να αποδώσουν ένα προνόμιο. 
- αποτελούν ένα πολύ ρεαλιστικό μάθημα γύρω από τις υποχρεώσεις, που αν και είναι διαφορετικές για τους γονείς και για το παιδί, ισχύουν για όλους μέσα στο σπίτι. 
Μπορείτε να δοκιμάσετε ένα τέτοιο χειρισμό για να ρυθμίσετε ένα ή περισσότερα θέματα, αν και καλό θα ήταν να ξεκινήσετε με ένα ή δύο (πχ. ώρα επιστροφής το βράδυ, συμπεριφορές μέσα στο δωμάτιο και το σπίτι, επισκέψεις σε φίλους, χρήση κινητού και υπολογιστή). Έχει μεγάλη σημασία πώς θα φέρετε αυτό το καινούριο στοιχείο μέσα στην οικογενειακή ζωή του σπιτιού προκειμένου να κεντρίσετε το ενδιαφέρον του εφήβου και να κερδίσετε τη συμμετοχή του. 
Ακολουθεί το γράμμα-συμβόλαιο μιας μητέρας, της Janell Burley Hofmann, με το οποίο δώρισε ένα iphone στο γιο της. Είναι μία πολύ εμπνευσμένη προσπάθεια, καθώς ισορροπεί την πειθαρχία με τα προνόμια, τονίζει τα θετικά του παιδιού χωρίς να υπονομεύει την εξουσία της μητέρας και ταυτόχρονα εξηγεί και τους λόγους για τους οποίους οι όροι της είναι απαραίτητοι. 

Αγαπημένε μου Gregory, 
Χρόνια πολλά! Είσαι τώρα ένας ευτυχής κάτοχος ενός iPhone. Ουάου! Είσαι ένα πολύ καλό και υπεύθυνο 13χρονο αγόρι και σου αξίζει αυτό το δώρο. Η αποδοχή, όμως, αυτού του δώρου συνεπάγεται και κάποιους κανόνες. Σε παρακαλώ να διαβάσεις το παρακάτω συμφωνητικό. Ελπίζω πως καταλαβαίνεις ότι είναι χρέος μου να σε αναθρέψω ώστε να γίνεις ένας συγκροτημένος, υγιής νέος άντρας που μπορεί να λειτουργεί στον κόσμο και να συνυπάρξει με την τεχνολογία, όχι να τον καθορίζει εκείνη. Η αδυναμία σου να ανταποκριθείς στους κανόνες αυτούς θα έχει ως αποτέλεσμα να μην είσαι πλέον κάτοχος του iPhone. Σ' αγαπώ τρελά και περιμένω να μοιραστώ μαζί σου χιλιάδες sms τις επόμενες μέρες. 
1. Αυτό είναι δικό μου τηλέφωνο. Εγώ το αγόρασα, εγώ το πληρώνω και στο δανείζω για να το έχεις. Δεν είμαι φοβερή; 
2. Θα γνωρίζω πάντα το password. 
3. Αν χτυπάει, απάντησέ το. Πες «παρακαλώ», χρησιμοποίησε τους καλούς σου τρόπους. Μην αγνοείς ποτέ κλήσεις όταν στην οθόνη εμφανίζεται η λέξη «Μαμά» ή «Μπαμπάς». Ποτέ. 
4. Παραδίδεις πρόθυμα στους γονείς σου τη συσκευή κάθε βράδυ στις 7:30 τις ημέρες που έχεις σχολείο και το Σαββατοκύριακο, στις 9:00. Θα είναι κλειστό κάθε βράδυ και θα σου επιστρέφεται κάθε πρωί στις 07:30. Αν δεν θέλεις να καλέσεις κάποιον στο σταθερό του με την πιθανότητα να απαντήσουν οι γονείς τους, τότε μην καλέσεις καν. Μάθε να ακούς το έντσικτό σου και να να σέβεσαι τις άλλες οικογένειες με τον ίδιο τρόπο που θα ήθελες να σέβονται εμάς. 
5. Το τηλέφωνο δεν θα έρχεται μαζί σου στο σχολείο. Μίλησε με τους ανθρώπους με τους οποίους ανταλλάσσεις μηνύματα, κατά πρόσωπο. Είναι μία τέχνη που θα πρέπει να αναπτύξεις στη ζωή σου. *Για τις ημιαργίες, τις εκδρομές και τις εξωσχολικές δραστηριότητες, θα συμφωνήσουμε ειδικές χρήσεις. 
6. Αν πέσει στη λεκάνη, στο πάτωμα και σπάσει ή εξαφανιστεί είσαι υπεύθυνος για το κόστος επισκευής ή αντικατάστασης. Κούρεψε το γρασίδι κάποιου, κάνε babysitting ή αποταμίευσε τα χρήματα που σου δίνουμε στα γενέθλιά σου. Θα συμβεί σίγουρα, οπότε φρόντισε να είσαι προετοιμασμένος. 
7. Μην χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία για να πεις ψέματα, να κοροϊδέψεις ή να εξαπατήσεις κάποιον άλλο άνθρωπο. Μην συμμετέχεις σε συζητήσεις που πληγώνουν άλλους ανθρώπους. Παρέμενε καλός φίλος ή απλά μην συμμετέχεις στην ανταλλαγή κατηγοριών. 
8. Μην στείλεις SMS, email, ή μην πεις τίποτα χρησιμοποιώντας αυτή τη συσκευή, που δεν θα έλεγες σε κάποιον κατά πρόσωπο. 
9. Μην στείλεις SMS, email, ή μην πεις τίποτα χρησιμοποιώντας αυτή τη συσκευή που δεν θα έλεγες δυνατά με τους γονείς τους δωμάτιο. Λογόκρινε τον εαυτό σου. 
10. Το πορνό απαγορεύεται. Αναζήτησε στο διαδίκτυο πληροφορίες που θα μοιραζόσουν άνετα με εμένα. Αν έχεις κάποια απορία, ρώτησε κάποιον, κατά προτίμηση εμένα ή τον πατέρα σου. 
11. Όταν είσαι σε δημόσιο χώρο, κλείσε το, βάλε το στο αθόρυβο, ή κρύψε το στην τσάντα σου. Ειδικά σε κάποιο εστιατόριο, στον κινηματογράφο, ή όταν μιλάς σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Δεν είσαι αγενής. Μην επιτρέψεις στο iPhone να το αλλάξει αυτό. 
12. Μην στείλεις αποκαλυπτικές φωτογραφίες από τα «ιδιαίτερα» σημεία σου σε κανέναν ή μην δεχτείς τέτοιες φωτογραφίες. Μη γελάς. Κάποια στιγμή θα μπεις στον πειρασμό να το κάνεις, παρά την υψηλή σου νοημοσύνη. Είναι επικίνδυνο και μπορεί να διαλύσει την εφηβική/φοιτητική/ενήλικη ζωή σου. Παραμένει πάντα μία κακή ιδέα. Ο κυβερνοχώρος είναι αχανής και πιο δυνατός από εσένα και είναι δύσκολο να εξαφανίσεις κάτι τέτοιο, συμπεριλαμβανομένης μίας κακής φήμης. 
13. Δεν χρειάζεται να τραβάς ένα τόνο φωτογραφίες και βίντεο. Μην καταγράφεις τα πάντα. Ζήσε τις εμπειρίες σου. Θα μείνουν αποθηκευμένες στη μνήμη σου για πάντα. 
14. Κάποιες φορές επίλεξε να αφήνεις το τηλέφωνο πίσω στο σπίτι και να αισθάνεσαι ασφαλής και σίγουρος για την απόφασή σου αυτή. Δεν είναι ζωντανό και δεν είναι προέκτασή του. Είσαι καλύτερος από τον φόβο του να «χάσεις» κάτι που συμβαίνει. 
15. Κατέβαζε μουσική που είναι καινούρια, ή κλασική, ή διαφορετική απ' αυτή που ακούν εκατομμύρια άλλοι που ακούν ακριβώς το ίδιο πράγμα όλοι. Η γενιά σου, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά, έχει πρόσβαση στην μουσική. Εκμεταλλεύσου αυτό το προνόμιο. Διεύρυνε τους ορίζοντές σου. 
16. Επιδίωξε να παίζεις παιχνίδια με λέξεις, προβλήματα ή puzzle. 
17. Κράτα το βλέμμα σου ψηλά. Βλέπε τι γίνεται στον κόσμο γύρω σου. Κοίταξε έξω από ένα παράθυρο. Άκουσε τα πουλιά. Πήγαινε μία βόλτα. Μίλησε σε κάποιο άγνωστο. Αναρωτήσου για πράγματα χωρίς να τα "γκουγκλάρεις». 
18. Θα τα κάνεις μαντάρα. Θα σου πάρω πίσω το τηλέφωνο. Θα καθίσουμε κάτω και θα το συζητήσουμε. Και θα ξαναρχίσουμε από την αρχή. Εσύ κι εγώ, θα μαθαίνουμε συνέχεια. Είμαι με το μέρος σου. Είμαστε μαζί σε αυτό. 

Ελπίζω να συμφωνήσεις με αυτούς τους όρους. Τα περισσότερα από τα μαθήματα που αναφέρονται σε αυτό το συμφωνητικό, δεν αφορούν μόνο το iPhone, αλλά και την ίδια την ζωή σου. Μεγαλώνεις σε ένα κόσμο γρήγορο, που αλλάζει συνέχεια. Είναι συναρπαστικό και μαγικό. Προσπάθησε να βλέπεις τα πράγματα απλά, όποτε μπορείς. Έχε εμπιστοσύνη στο δυνατό σου μυαλό και την τεράστια καρδιά σου, περισσότερο απ' οποιοδήποτε μηχάνημα. Σ' αγαπώ. Εύχομαι να απολαύσεις το φανταστικό σου iPhone. 
Χρόνια πολλά! 
Φιλάκια 
Μαμά  




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...